Nog dit jaar wordt een tweede fietstunnel gerealiseerd onder de Structuurweg in Schijndel. Kosten: € 5,2 miljoen.

Zeg fietstunnel en de gemiddelde inwoner van Wijbosch en Schijndel gaat gillen. De ‘Bartentunnel’, toenmalig wethouder Bart Claassen schroefde ooit zelf die naam op de tunnelwand, is compleet mislukt. Nieuwe r(ot)onde, nieuwe kansen: er komt een tweede fietstunnel in Schijndel.

Ein-de-lijk!

Dat gebeurt tenminste als de gemeenteraad instemt met het geld dat nodig is voor allerlei projecten in de openbare ruimte. Het gaat in totaal om ruim € 17,1 miljoen voor elf projecten, waarbij Structuurweg/Steeg het duurst is.

Hart is geboren in Schijndel en voelt zich zowat verplicht om blij te zijn met ein-de-lijk een investering in dit dorp. Toen het idee van een tweede tunnel een jaar of wat geleden voorbijkwam, stond de fractie echter niet meteen te juichen. Want is het daar voor fietsers nou echt zo gevaarlijk?

Jazeker, laat het college weten. Sterker nog: ‘De verkeersveiligheid […] op de rotonde Structuurweg/Steeg is in het geding’. Waarna het in een document over de projecten in de openbare ruimte gaat over hard rijdende auto’s, een ‘lange oversteeklengte’ voor fietsers en wandelaars en een grote hoeveelheid verkeer. En dan zou de huidige rotonde ook nog eens niet efficiënt zijn.

860 fietsers per dag

Er worden ingrijpende maatregelen genomen. Zo wordt de nu best ouderwetse tweebaansrotonde een turborotonde (zie kader). En dan is er dus de fietstunnel. Die maakt het voor de 860 dagelijks passerende fietsers niet alleen veiliger, het maakt ook de verkeersafwikkeling efficiënter.

Het college hoopt nog dit jaar en anders uiterlijk in 2025 te beginnen met de werkzaamheden. Dat wordt vast 2025, denkt Hart. Voor het project is een wijziging van het bestemmingsplan nodig en dat komt omdat een deel van het projectgebied nu nog agrarische bestemmingen heeft. En o ja: er moet ook nog grond worden gekocht.

Hoevenbraak

Behalve de rotonde en fietstunnel zijn er nog tien andere projecten die het college nog dit jaar wil oppakken. Als de raad er het geld voor vrijmaakt zijn dat onder meer de vervanging van openbare verlichting, de reconstructie van straten in de Schijndelse wijk Hoevenbraak en een fietspad dat Veghel via Sint-Oedenrode verbindt met Eindhoven.

[tekst gaat verder onder de foto]

De straten in de Hoevenbraak die onderhanden worden genomen. Aanleiding is de vervanging van riolen.

Op 16 mei vergadert een raadscommissie over de plannen. Die vergadering wordt vanaf 19.30 uur gehouden in het bestuurscentrum in Sint-Oedenrode en is thuis online te volgen.

Wat is een turborotonde?

Een turborotonde is, net als de huidige rotonde Structuurweg/Steeg een rotonde met meer dan één rijstrook op de rotonde. De vormgeving is echter zodanig dat voertuigen als vanzelf van de binnenste naar de buitenste rijstrook worden geleid om de rotonde te verlaten.

Hiertoe dient het verkeer vóór het oprijden van de rotonde voor te sorteren en de juiste rijstrook te kiezen. Het naar buiten geleiden van de voertuigen wordt gedaan door een meer ovale vormgeving én spiraalbelijning op de rotonde zelf.

De weggebruiker wordt met behulp van belijning, pijlmarkering, bewegwijzering en voorsorteerborden geïnformeerd. Eenmaal de juiste rijstrook gekozen, dan behoeft de weggebruiker deze alleen maar te volgen om bij de juiste ‘afslag’ van de rotonde uit te komen. Afsnijden of elkaar schampen is verleden tijd.

Vergelijkbare rotondes zijn te vinden in Veghel (Corridor/Eerdsebaan/Corsica) en bij Sint-Michielsgestel op de route Schijndel-Den Bosch.

(Bronnen: dirkdebaan.nl en Hart zelf. Tekening: Wikipedia/IIVQ)

Het broedseizoen van vogels begint. Het is een feest voor loslopende katten. De oplossing: bind de kat de bel aan.

‘Dat is gewoon de natuur’, schreef iemand zes jaar geleden op Facebook naar aanleiding van een artikel op deze site. Dat artikel, ‘Kattenkwaad’, ging over wat katten buitenshuis aanrichten. Aanleiding was een discussie in de raad over een mogelijke aanpassing van de lokale verordening. Hart kreeg toen geen meerderheid om er wat aan te doen.

Loslopen

Volgens die verordening mogen honden buitenshuis niet loslopen en katten wel. Dat is raar. Want ja, jagen op vogels is voor veel katten natuurlijk gedrag – maar de katten zelf zijn allesbehalve natuur. Ze zijn gekocht en gefokt door mensen en die mensen verstoren daarmee juist de natuur.  

Hart had nog nooit gehoord van Stichting Huiskat Thuiskat, tot die organisatie onlangs een brief stuurde naar alle colleges en gemeenteraden van Nederland. Het schrijven gaat over wat katten aanrichten, over de verantwoordelijkheid van eigenaren en over wat gemeenten kunnen doen.

Te dom

Laten we het niet erger maken dan het is. Niet alle katten jagen op vogels. Dagblad NRC dook ooit in onderzoeken die hierover zijn gedaan en daaruit blijkt dat 56 % van de katten te lief, dom, lui of gedomesticeerd zijn om achter vogels aan te gaan. De katten die het wel proberen, zijn niet heel succesvol: slechts één op de drie jagers weet een vogel te doden.

Maar dat zijn nog altijd 16,8 miljoen vogels per jaar. Dat is veel: Hart las op een site van Avifauna dat ons land 50 miljoen vogels telt.

En nee, katten hoeven niet weg. Huiskat Thuiskat heeft sympathieke oplossingen: of eigenaren hun huisdier in het voorjaar, het broedseizoen van vogels, alsjeblieft binnen willen houden. En bind de ‘buitenkatten’ een belletje om de nek of een kraag met opvallende kleuren.

Volgevreten

Andere oplossingen, helaas niet gelezen in de brief van Huiskat Thuiskant: zorg dat uw kat volgevreten is voor hij of zij het huis verlaat en daag de kat elke dag tien minuten uit met een speeltje aan een hengeltje. De behoefte om te jagen wordt zowat tot nul gereduceerd.

Hart is niet voor een verbod op loslopende katten, al was het maar omdat zoiets niet te handhaven is. Maar de gemeente mag het binnenhouden van die huisdieren best promoten, zeker tijdens het broedseizoen van vogels. De fractie gaat er bij het college voor pleiten.

Een referendum is een heel slecht idee. Het leidt tot polarisatie en zet een streep door allerlei mooie oplossingen voor problemen.

Komende donderdag gaat het tijdens een beeldvormende avond over twee ideeën om de invloed en betrokkenheid van inwoners te versterken: het burgerberaad en het referendum.

Burgerberaad

Zo’n burgerberaad – de rijksoverheid spreekt liever van een burgerforum – is best een goed idee, al leert de ervaring dat het gemakkelijk mis kan gaan. Hoe voorkom je bijvoorbeeld dat niet alleen mensen met tijd (senioren) en kennis (hoogopgeleid) meedoen met zo’n debat over een lokaal thema?

Gelukkig zijn er goede voorbeelden, zoals in Duitstalig België – een regio met ongeveer net zo veel inwoners als Meierijstad en met een flinke reeks aan successen op dat gebied.

Alleen ja of nee

Van een referendum moet Hart weinig hebben. Dat zit vooral in het feit dat er bij een referendum slechts twee opties zijn: ja of nee. Twee bezwaren daar tegen. De eerste is dat oplossingen vaak tussen ja en nee inliggen. Al die oplossingen gaan bij een referendum in de papierversnipperaar.

Een voorbeeld: mag de gemeente bouwen in het buitengebied? De voorstanders van het verminderen van de woningnood vullen ja in, de fans van veel open buitengebied kiezen nee. Maar er zijn toch ook mensen die voorstander zijn van woningbouw en van een fraai buitengebied?

Die mensen worden vast en zeker uitgedaagd om met oplossingen te komen waarmee ze beide voorkeuren verenigen. Zoals: ‘Nieuwe woonwijkjes realiseren we niet in the middle of nowhere, maar plakken we tegen de bestaande bebouwde kom aan’. Of: ‘We kiezen voor locaties waar agrariërs hun bedrijf sluiten, want daar is het nu al deels versteend’.

Dit soort ideeën sneuvelen bij een referendum. Het is ja of nee en fraaie compromissen zijn niet mogelijk. Compromissen trouwens, die bij een burgerberaad of burgerforum juist alle kans krijgen.

Polarisatie

Daar komt nog eens bij dat referenda de polarisatie versterken. ‘Ja!’ roepen voorstanders tegen de tegenstanders. ‘Nee!’ schreeuwen de tegenstanders terug. Van wat voor vorm van overleg is geen sprake. Dat is kwalijk, want juist polarisatie is het begin is van aantasting van democratie, zoals Hart vorige week schrijver Ilja Pfeiffer al citeerde.

[tekst gaat verder onder de foto]

Ilja Leonard Pfeiffer tijdens de Dag voor de Raad.

Bezwaar drie is dat de wereldwijde praktijk leert dat juist tegenstanders geneigd zijn om naar de stembus te gaan. Dat heeft te maken met het oerbrein van ons mensen: we veren op als we ergens voor vrezen en dus iets willen voorkomen. Alles wat naar onze wens is, maakt ons laconiek. ‘Helemaal prima dat bouwen in het buitengebied, ik hoef dat idee niet tegen te houden. Ik blijf thuis.’

Verantwoordelijkheid

Het neemt allemaal niet weg dat Hart warm voorstander is om de politieke burgerparticipatie op een hoger niveau te brengen. Om inwoners meer invloed en zeggenschap te geven, zoals zo veel andere partijen trouwens ook betogen.

Waarbij Hart verantwoordelijkheid toevoegt aan de door anderen al genoemde ingrediënten invloed en zeggenschap. Want democratie is niet voor je eigen belang pleiten, democratie is verantwoordelijkheid nemen voor het publieke, algemene belang.

Overigens is de gemeenteraad zelf natuurlijk de ultieme vorm van politieke burgerparticipatie, leerde Hart tijdens de Dag voor de Raad van hoogleraar Geerten Boogaard. Inwoners kiezen uit hun gelederen dames en heren die hen vertegenwoordigen. Die dames en heren hoeven geen kloof te dichten met de inwoners, zoals zo vaak wordt beweerd – die raadsleden zijn de inwoners.

De beeldvormende avond wordt komende donderdag gehouden in het bestuurscentrum in Sint-Oedenrode en begint om 19.30 uur. De bijeenkomst is tot 21.45 uur thuis online te volgen. Rond die tijd gaan deelnemers in groepjes uiteen en stopt de stream.

De heropening van de gemeentelijke balies in Sint-Oedenrode en Schijndel lijkt verder weg dan ooit. De oplossing komt van Pippi Langkous.

In een brief aan de gemeenteraad laat het college weten dat het streven onveranderd is: op 4 december van dit jaar moeten die balies in het Rooise bestuurscentrum en het RAADhuis in Schijndel weer open zijn. Hart moet het allemaal nog zien.

Medewerker vertrok

Het pessimisme van Hart wordt verklaard door diezelfde brief. Daarin staat dat een zoektocht nog geen enkele geschikte kandidaat opleverde. Erger nog: een ervaren medewerker vertrok.

Er zijn inhuurkrachten aangesteld en die zorgen ervoor dat de achterstanden niet verder oplopen. Maar afnemen doen ze ook niet. Zorg dus dat u er op tijd bij bent als u een ID, rijbewijs of paspoort wilt aanvragen of verlengen.

Ondertussen is het college begonnen met de actie pappen en nathouden. Of, zoals burgemeester en wethouders het noemen: ‘een andere, parallelle koers uitzetten’. Medewerkers van de groep ‘Documenten en verzoeken’ worden opgeleid om ook mee te kunnen draaien met de groep Burgerzaken.

Zonder ervaring

Dat schiet allemaal niet heel erg op, want als die van groep 1 het werk van groep 2 doen, blijft bij 1 het werk liggen. En dus besloot het college om de lat wat lager te leggen: de gemeente gaat nu ook mensen zonder ervaring welkom heten.

Via sociale media meldde een inwoonster zich enkele maanden geleden al bij Hart. Ze bekende dat ze geen ervaring heeft, maar dacht het met wat instructies wel voor elkaar te boksen. Een beetje zoals Pippi Langkous ooit gezegd zou hebben: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’.

Hart gooide informeel een balletje op binnen de ambtelijke organisatie en daar werden de wenkbrauwen gefronst. Of Hart en mevrouw wel beseften hoe complex het werk is. Vrij vertaald: ‘U heeft het nog nooit gedaan en dus denk ik niet dat u het wel kan’.

Open hiring

Het probleem is trouwens niet specifiek voor Meierijstad en ook niet voor de burgerbalies. Diverse gemeenten doen daarom sinds kort ervaring op met open hiring: zonder brief, cv en sollicitatiegesprek meteen aan de slag gaan. Wie als eerst kandidaat op een bepaalde openstaande vacature solliciteert, wordt direct aangenomen.

In de horeca, productie en schoonmaak kennen ze het concept al wat langer. Wie op daarvoor geselecteerde vacatures reageert, krijgt direct een tijdelijk contract. Geen stage of proeftijd – hupsakee, aan de slag. Collega’s zorgen voor de training. Bij sommige functies gelden wettelijke voorwaarden: een chauffeur moet nu eenmaal een rijbewijs hebben en in de kinderopvang is een VOG verplicht.

Klantadviseur

Zoetermeer was eind vorig jaar naar eigen zeggen de eerste gemeente die via open hiring nieuwe collega’s welkom heette. En heel frappant: één van de eerste mensen die zo als ambtenaar aan de slag ging, werd ‘klantadviseur gemeentelijk informatiepunt’. Zo iemand helpt ‘mensen met ingewikkelde burgerzaken, zoals vergunningen’. Zeg maar wat mensen tot voor kort deden bij de balies in Schijndel en Sint-Oedenrode.

(En dan nog dit: geen idee waar de mythe van de uitspraak van Pippi Langkous vandaan komt, maar in geen enkele aflevering uit de serie komt die wijsheid voorbij. Overigens heeft Derrick tegen zijn assistent Harry ook nooit ‘Harry, hol schon mal den Wagen’ gezegd. Allemaal later bedacht.)

Hart wil dat de gemeente zuinig is met vlaggen voor allerlei gebeurtenissen, doelen of incidenten.

Gemeenteraadslid Silvia Derks van PvdA/GroenLinks wil dat de vlag van de Global Goals en/of die van Fairtrade Gemeente zo nu en dan wordt gehesen. Daarnaast vraagt ze het college om een gastmast te plaatsen voor, neemt Hart aan, het bestuurscentrum in Sint-Oedenrode en het gemeentehuis in Veghel. Daar kan dan ‘op verzoek’ een extra vlag worden gehesen.

Terughoudend

Hart is niet enthousiast. Op de eerste plaats leidt meer vlaggen tot inflatie: als er vaak wordt gevlagd, maakt dat amper nog indruk. Reden twee: de neutraal geachte overheid moet terughoudend zijn met standpunten over politieke zaken. Overigens is Hart net zo enthousiast over de Global Goals en fairtrade als PvdA/GroenLinks – maar daar gaat het niet om.

Zelfs Coming Out Day, opgenomen in het vlaggenprotocol, leidde in de toenmalige gemeente Schijndel al tot gedoe. Johan van Gerwen, nu wethouder en toen CDA-fractievoorzitter, zei destijds dat er dan nog zo veel meer minderheden zijn waar de gemeente dan voor zou moeten vlaggen.

Mank

De vergelijking ging een beetje mank, vond Hart toen. Neem mensen met een donkere huidskleur. Die hoeven nooit bedremmeld aan hun ouders te vertellen dat ze niet blank zijn. En dat moeder dan zegt dat ze het altijd al vermoedde. En dat vader laat weten dat het niet uitmaakt, ‘want we houden toch wel van je’.

Maar wat wel waar is: met zo’n vlag waarmee we mensen van een andere dan heteroseksuele geaardheid steunen, scheppen we een precedent. Werkelijk elke dag is wel een dag voor een specifieke minderheid of een nobel doel.

Parkinsondag

Overigens kan Hart er zelf ook wat van. Mirjam van Esch van Hart vroeg ooit informeel of Meierijstad zich wilde aansluiten bij de tweehonderd gemeenten die meededen aan ‘Orange the world’, een wereldwijde actie tegen geweld tegen vrouwen en meisjes. Doen we niet aan mee, was de reactie.

Prima hoor, maar waarom hangen we dan wel de vlag uit voor Veteranendag? En weer niet voor Autismedag? Wel voor Coming Out Day en niet voor Parkinsondag. Dat is trouwens vandaag, 11 april.

Willekeur

In 2021 trok Hart al de conclusie dat het protocol van willekeur aan elkaar hangt en het raadzaam is vooral terughoudend te zijn. Vlaggen voor koning, mama van koning en troonopvolgster – zelfs de republikeinen binnen Hart snappen dat we nu eenmaal een monarchie zijn en dat dit gewapper er dus bij hoort. Ook de aan WOII gerelateerde data 4 en 5 mei en 15 augustus doen ertoe.

Veel meer hoeft niet. Want de gemeente moet neutraal zijn.  

Twee ondernemingen die zich met dieren bezighouden. De ene doet het volgens de regels en de ander verdient geld.  

In Erp wonen Eva en Tim. Eva en Tim zijn dol op exotische dieren en hebben er een hoop. Ze rijden stad en land af om schoolklassen, clubs, instellingen en medewerkers van bedrijven kennis te laten maken met bijzondere dieren.

Flappentak

Hun bedrijf Exotum brengt kinderen en volwassenen in contact met onder anderen een vogelspin, koningspython, reuzenslak, Afrikaanse reuzenmiljoenpoot, Australische flappentak (daar hadden wij van Hart nog nooit van gehoord) en diverse soorten schildpadden.

En dan nu waarom we het er op deze site over hebben. De mensen van Exotum gaan nu altijd op pad, maar willen graag kleine groepen ontvangen in een loods aan de straat Groothees in Erp. Om dat mogelijk te maken is een wijziging van het bestemmingsplan nodig. Een raadscommissie vergadert er op 16 mei over.

Zo’n bestemmingsplanwijziging duurt lang. Het Brabants Dagblad meldde drie jaar geleden al over het plan. Toen werd ook de omgevingsdialoog gehouden. Hart las het verslag en werd er blij van. Niemand in de buurt heeft er problemen mee en zowat iedereen wenst Eva en Tim succes. Het is ook hartverwarmend dat Exotum zorgt voor dagbesteding.

Illegale kennel

Eva en Tim zijn netjes. Ze gaan pas groepen ontvangen als de bestemming formeel is gewijzigd. Ze moesten eens weten hoe het er elders in Meierijstad aan toegaat. Aan de straat Driehuis ten noorden van Veghel bijvoorbeeld.

Daar is sinds augustus 2023 kennel De Warme Mand gevestigd. De honden daar maken heel wat meer herrie dan de schildpadden van Exotum. Een ander verschil: De Warme Mand opereert zonder vergunning. ‘Exit kennel’, voorspelde Hart afgelopen augustus. Dat was ingegeven door reacties vanuit het college en die reacties bleken voorbarig.

Want inmiddels heeft de eigenaar een vergunning aangevraagd en in afwachting van een besluit daarover mag De Warme Mand de formeel illegale zaak gewoon open houden.

Vrijpostigheid

Was er tot voor kort slechts één buurtbewoner die zich hard maakte voor sluiting van ‘De Hondsbrutale Mand’, inmiddels hebben ook anderen in de buurt het er helemaal mee gehad. Eén van hen belde afgelopen week gemeenteraadslid Laurens van Voorst van Hart. ‘Ik snap niet dat de gemeente de boel niet sluit’, hoorde Laurens. Veel meer dan ‘Ik ook niet’ wist hij niet terug te zeggen.

Laurens hoopt dat de bestemmingsplanwijziging snel op de agenda van de raad komt. ‘Ik vertrouw erop dat een meerderheid de nogal vrijpostige ondernemer dan afstraft. Met behalve de vrijpostigheid als extra argument dat even verderop al een hondenasiel is gevestigd. Je zult maar tussen die twee bedrijven wonen…’

‘En verder is toch kwalijk dat nette mensen twee tot drie jaar hun plannen in de broekzak houden omdat er geen vergunning is, terwijl ze dus gewoon illegaal van start hadden kunnen gaan’, aldus Laurens.

Hart hoorde afgelopen vrijdag tijdens de Dag van de Raad frisse en sombere gedachten over de democratie. Lees, laat u verrassen of somber mee.

‘Zouden we bekenden tegenkomen?’, vroegen Hart-raadsleden Mirjam van Esch en Laurens van Voorst aan elkaar onderweg naar Rotterdam. Daar werd de Dag van de Raad gehouden, georganiseerd door de Nederlandse Vereniging van Raadsleden (NVvR) en de Vereniging Nederlandse gemeenten.

Al in de parkeergarage liepen ze voorzitter Hanneke Willemstein van de NVvR tegen het lijf. En in het monumentale stadhuis troffen ze een Meierijstads VVD-raadslid. Na een kop koffie volgde de plenaire ochtendzit en die stemde afwisselend somber en hoopgevend. Thema: ‘Wat is democratie ons waard?’

Hart hing aan de lippen van schrijver Ilja Leonard Pfeijffer (foto), auteur van de bestseller Alkibiades – hij vertelt daarin hoe 500 jaar voor Christus de Atheense democratie teloorging en hoe die tijd volgens Pfeijffer lijkt op de onze. Ook burgemeester Ahmed Aboutaleb en hoogleraar decentrale overheid Geerten Boogaard kwamen aan het woord. De laatste kende Hart nog van een eerder optreden. Een greep uit de citaten van de drie. Plus eentje van dagvoorzitter Marcia Luyten.

Over democratie

Pfeijffer: ‘Die Grieken stelden dat er slechts drie vormen van bestuur mogelijk zijn: de monarchie, de aristocratie en de democratie. Bestuur door één persoon, door een kleine groep en door het volk dus. Bij al die drie bestaat het gevaar dat de pendule te ver doorslaat: de monarch wordt een tiran, de aristocratie een oligarchie en de democratie mondt uit in de dictatuur van de massa. Het begin van dat laatste is groeiend populisme, wat we nu dus meemaken’.

Boogaard: ‘Onze hedendaagse democratie is niet gebaseerd op de Grieken, maar de Romeinen. Ons bestel is een combinatie van monarchie, aristocratie en democratie. In het Nederlandse geval: van de regering, de rechtsspraak en de volksvertegenwoordiging. Die drie moeten in balans zijn. Als één van de drie buitensporig veel invloed heeft, dan gaat het mis’.

[tekst gaat verder onder de foto]

Geerten Boogaard presenteerde drie tegeltjesteksten over raadsleden.

Over politici

Aboutaleb: ‘Democratie moet gezag uitstralen. En dat gezag moet komen van personen in die democratie’.

Pfeijffer: ‘Een politicus moet het lef hebben om tegen de publieke opinie in te gaan. Om het publiek te overtuigen van een afwijkend standpunt. Dat type politicus wordt steeds zeldzamer’.

(Zoals Hart stelt: politici moeten kiezers zoeken bij standpunten en niet andersom.)

Aboutaleb: ‘Mandela was zo’n politicus. Na het afschaffen van de apartheid wilde zijn aanhang wraak. Hij had de moed daartegenin te gaan’.

Dagvoorzitter Marcia Luyten: ‘Er wordt wel gezegd dat de politiek haar probleemoplossend vermogen verliest’.

Pfeijffer: ‘Ja. Want vind vandaag de dag maar eens een politicus die verder durft te kijken dan deze kabinets- of raadsperiode. Of erger: die verder durft te kijken dan de opiniepeiling van volgende week’.

Over de stand van de democratie

Boogaard: ‘Ooit moest de democratie doen wat de meerderheid wil. Tegenwoordig moet de democratie doen wat ík wil’.

Pfeijffer: ‘Democratie wordt steeds meer gebruikt om onze eigen zin te krijgen’.

Aboutaleb: ‘En als we onze zin niet krijgen, maken we de democratie en de instituties die daarbij horen verdacht. Dan zit de rechtspraak vol D66-rechters en is de Tweede Kamer een nepparlement’.

Pfeijffer: ‘En feiten worden steeds vaker als meningen beschouwd. Als we het over feiten al niet eens kunnen worden, dan wordt het wel erg lastig om een fatsoenlijk debat te voeren’.

[tekst gaat verder onder de foto]

Van links naar rechts: Marcia Luyten, Ilja Pfeijffer en Ahmed Aboutaleb.

Over burgers en burgerparticipatie

Pfeijffer: ‘Democratie vereist compromissen en dus offers. Die offers moeten niet alleen van politici komen, maar ook van het volk’.

(Hart stelt dat bij inspraak en participatie burgers niet alleen de kans moeten krijgen om plannen af te wijzen, maar dat ze ook de verantwoordelijkheid moet krijgen om het publieke belang te dienen – nee zeggen tegen een woningbouwplan mag, maar dan wel graag regelen waar die huizen dan wél zonder gesputter kunnen komen. Als dat niet lukt: breng vanwege de woningnood een offer en stem in met het bouwplan.)

Pfeijffer: ‘Ooit werden meningen geponeerd, verkondigd. In toenemende mate worden ze bevochten. We plakken ons vast op de snelweg en storten mest uit op de snelweg’.

Boogaard over burgerparticipatie: ‘Ik geloof in initiatieven als het burgerberaad. Maar laten we niet vergeten dat er niet zoiets is als de gemeenteraad én de burger. Raadsleden zijn burgers. Sterker: de gemeenteraad is de eerste vorm van burgerparticipatie’.

(Hart: zo is het maar net, de raad staat niet naast of tegenover het volk, maar ís het volk.)

Boogaard: ‘De invloed van politieke partijen is tanende en die van burgerparticipatie groeit. Burgerberaden zijn wat dat betreft min of meer wat partijcongressen vroeger waren’.

Over gemeenteraden

Boogaard: ‘Er wordt wel eens geschamperd over de kwaliteit van raadsleden. Dat ze dossiers niet begrijpen, stukken niet allemaal lezen en regionale bijeenkomsten niet bezoeken. Dat ze gemankeerde bestuurders zijn. Maar raadsleden mogen en moeten juist leken zijn. Ze moeten als leken kritisch bezien hoe besluiten en beleid uitpakken voor de burgers. Daar is geen opleiding voor nodig. Wat dat betreft doen gemeenteraden het trouwens beter dan de Eerste en Tweede Kamer, waar mensen zonder hoge opleidingen zeldzaam zijn’.

Pfeijffer: ‘Het is moedig om vandaag de dag politicus te zijn. U, raadsleden in deze zaal, bent moedig’.

(Hierna klapten de honderden raadsleden in de Rotterdamse raadzaal voor zichzelf. Hart klapte mee.)

Straten in het nieuwe wijkje De Grote Braeck in Schijndel verwijzen straks naar de Spaanse gemeenschap in dat dorp. PvdA/GroenLinks stofte hiervoor met succes een motie uit 2009 af.

Want de toenmalige Schijndelse PvdA-bedacht destijds dat de allereerste gastarbeiders in dat dorp geëerd moeten worden met straatnamen.

Jansen De Wit

Het gaat over de ruim tweehonderd mensen die begin jaren zestig vanuit zuid-Spanje naar Schijndel kwamen om te werken bij Jansen De Wit, in die tijd de grootste werkgever van dat dorp. Ze gingen nooit meer weg en werden op en top Schijndelaren. Schijndelaren die hun Iberische roots koesterden.

Bij gebrek aan grootschalige nieuwbouw en nieuwe straten vergeelde de motie. En toen was daar vijftien jaar later eindelijk een fors nieuwbouwproject: De Grote Braeck, te realiseren in de driehoek Langstraat, Plein en Teeuwishoek. PvdA/GroenLinks blies het stof van de motie af en diende hem afgelopen donderdag samen met Hier in.

Hogar Español

Hart stemde voor. Raadslid Laurens van Voorst had ter voorbereiding Gerda van den Boogaard benaderd, een van de auteurs van Hogar Español. Dat tweetalige boek gaat over de Spaanse gemeenschap in Schijndel. Zij bedacht al append een reeks straatnamen, waaronder die van steden waar de gastarbeiders toen vandaan kwamen.

De motie kreeg een ruime meerderheid, ondanks dat wethouder Johan van Gerwen (Erfgoed, CDA) liet weten dat de straatnamencommissie allang hetzelfde idee had geopperd. Hij noemde wat mogelijke namen op: Cordoba, Andalusië, Spanje en… Klaphek.

Klaphek

Klaphek? Is dat Spaans? ‘Nee, dat is een toponiem’, aldus Van Gerwen. Een naam dus die verwijst naar een historische locatie. Laurens was er tijdens de raadsvergadering snel klaar mee. ‘Je gaat toch niet een buurt met drie tot zes nieuwe straten deels Spaanse en deels toponiem-namen geven?’

Het past wel in een traditie. Laurens woont in De Beemd-Noord in Schijndel en die buurt heeft namen van schrijfsters. ‘Aagje Deken, Betje Wolff, Renate Rubinstein – en waar woon ik? Aan het Monseigneur Bekkersplein.’

Jurk

‘Die schreef ook een boek’, aldus CDA-raadslid Jan-Kees Schwiebbe. ‘Maar hij was geen schrijfster’, kaatste Laurens terug. ‘Hij droeg wel een jurk’, bracht SP-raadslid Kees van Limpt in. En zo werd het even een gezellige boel in de raad.

Nu nog even Klaphek als straatnaam uit het hoofd van de wethouder praten.

Meer over de straatnamen van De Braeck in de podcast van Hart.

Het voorstel van de partijen Lokaal en Hart om de gilden te subsidiëren wordt eindelijk uitgevoerd.

Het college maakte gisteren bekend dat de vier gilden een zogeheten activiteitensubsidie krijgen en dat ze ook in aanmerking komen voor huursubsidie. Het zal tijd worden.

Noodkreet

Twee jaar geleden vroeg Hart na een noodkreet van het Sint-Barbaragilde in Veghel aandacht voor de bijzondere positie van de gilden in Meierijstad: het zijn verenigingen voor muziek, sport en cultureel erfgoed en ze luisteren belangrijke evenementen op – maar voor dat alles ontvangen ze geen cent subsidie.

Eerder had de coalitie van CDA, VVD, Hier en PvdA/GroenLinks in het coalitieprogramma al opgeschreven dat er ‘eenduidig beleid’ moet komen. Dat eenduidige beleid was er echter al: geen enkel gilde krijgt subsidie.

Dat klinkt cynisch, maar komt overeen met de wat bitse reactie van het college op schriftelijke vragen van Hart. De antwoorden van toenmalig CDA-wethouder Coby van der Plas komen er op neer dat ze geen subsidie krijgen omdat ze dat nooit kregen en omdat er geen aanleiding is om daar verandering in te brengen.

Enkele maanden later voerde Hart, dit keer samen met Lokaal, de druk verder op. Via een motie werd het college gevraagd om de subsidie alsnog te regelen. Niks ervan, besloot de meerderheid. Die meerderheid werd gevormd door de complete coalitie.

Mirjam van Esch bezocht in 2022 het Veghelse gilde, gevestigd in De Geerkens, al.

De reden, zo was de onthutsend gênante bekentenis: het toen nog kersverse college was druk met het schrijven van een programma en daar zou de subsidie vast in komen te staan. Vrij vertaald: ‘We gunnen onze wethouders en daarmee onze coalitiepartijen de eer en niet de gemeenteraad’.

Politiek is soms lelijk. Geeft niet, het resultaat doet er toe en kende Hart toen al. ‘Subsidie voor gilden stap dichterbij’, kopte de fractie boven een artikel op deze site over de weggestemde motie.

Want aldus geschiedde, al ging er dan nog wel bijna twee jaar overheen. Via een persbericht liet wethouder Johan van Gerwen (Erfgoed, CDA dus) gisteren weten dat ‘we als gemeente onze waardering [uitspreken] voor de vier gilden’.  Hij voegt er in dat bericht aan toe dat ie trots is ‘dat het resultaat in samenwerking met de gilden tot stand is gekomen’.

Bewoners in het buitengebied klagen over eikenbladeren die amper verteren en de bodem verzuren. Of de gemeente kan helpen. Nee dus, blijkt uit onderzoek door Hart.

De fractie ontving een mail van een bewoonster van het buitengebied bij Schijndel. Het gaat over hoe vallende bladeren tot enorme bergen leiden en dat dit op zich geen probleem is. Integendeel: insecten zijn dol op bladeren.

Vaker ophalen

Het probleem zit in de bladeren van eiken. Die verteren langzaam en er komt looizuur vanaf. Dat zuur heeft een functie, want beschermt eiken tegen schimmels, insecten en bacteriën. Maar te veel van dat spul is slecht voor de bodem.

De oplossing, zo bedachten ze in het buitengebied: of de gemeente maar eens wat vaker langs wil komen om die bladeren op te halen. En dan vooral daar waar sloten bijna gedempt worden door de hoeveelheid blad. Na een melding bij de gemeente, liet een ambtenaar weten dat deze dienstverlening binnenkort stopt.

Coulance

Navraag door Hart leert dat het net wat anders zit. De dienstverlening heeft formeel nooit bestaan. De gemeente haalt in het buitengebied in principe geen bladeren op. In principe, want zo nu en dan strijkt er een ambtenaar over zijn of haar hart en gebeurt dat toch. Aan die coulance mogen echter geen rechten worden ontleend.

Nou zouden we kunnen vaststellen dat bomen natuur zijn en dat dit dus ook geldt voor het looizuur. Nou nee. De eiken zijn immers in het verleden door de gemeente geplant. Niks natuur dus, maar cultuur.

Dumpen

Niemand die nu zal pleiten voor de kap van die fraaie bomen. Dat gaat te ver. Hart snapt echter dat het ook te ver gaat om de gemeente regelmatig het buitengebied in te sturen om bladeren te verzamelen en mee te nemen. En dus zit er niets anders op dat de bewoners daar de mouwen opstropen en zo nu en dan zelf aan de slag gaan.

Waarbij het trouwens helpt als sommige bewoners stoppen met het dumpen van bladeren in sloten of voor het erf van iemand die tientallen tot zelfs honderden meters verderop woont. Want ja, dat gebeurt daar zo nu en dan.

Mengen

En verder kunnen bladeren natuurlijk in kliko’s worden gedaan. Anders dan binnen de bebouwde kom, worden die in het buitengebied op afroep door de afvalinzamelaars geleegd.

Hart geeft daarnaast graag het advies door dat de fractie kreeg van een bomendeskundige van de gemeente: meng eikenbladeren met ander groenafval. ‘De kracht van het looizuur neemt dan snel en hard af. De bladeren kunnen dan gewoon op de grond blijven liggen.’