donderdag
18 apr
Cultureel centrum ’t Spectrum in Schijndel is eindelijk van de gemeente. Hart heeft er lang voor gestreden.
Het leek in 2017 een affaire van niks, maar bracht ondertussen wel vlijmscherp aan het licht wat er mis was met de relatie van cultureel centrum ’t Spectrum met de gemeente. We hebben het over de strubbelingen rond de lunches daar.
Lunchroom
In 2017 verschenen advertenties in de lokale media: ’t Spectrum was plots niet alleen een cultureel centrum, maar ook een lunchroom. De Schijndelse horeca was woest, want een gesubsidieerde instelling ging de concurrentie aan met de lunchgelegenheden in het dorp.
[tekst gaat verder onder het kader]
Eerder verschenen in deze serie afleveringen over een fietstunnel, de omgevingswet, afval, VOG, de Hoofdstraat-Kloosterstraat in Schijndel, boeren, bomen en de N279.
Er komt nog één aflevering en dat is een extra lang stuk over hoe we bij inspraak het persoonlijke belang in balans kunnen brengen met het publieke belang. En hoe inbreng en zeggenschap samen moet gaan met verantwoordelijkheid.
Hart stortte zich op de zaak en deed dat niet alleen vanwege die oneerlijke concurrentie. Wat Hart ook stak was dat de gemeente geen sikkepit had te vertellen over het centrum, maar wel verantwoordelijk was voor mogelijke financiële tekorten.
Even daarvoor klopte het bestuur, van de BV die ’t Spectrum toen was, met succes aan bij de toenmalige gemeente Schijndel voor extra steun. Hart ontdekte dat het bedrijf nog ruim drie ton op de bank had staan en vond dat die reserves maar eerst moesten worden besteed.
Benidorm
Wethouder Menno Roozendaal beweerde toen dat dit niet mogelijk was, want het betrof een bestemmingsreserve, bedoeld voor nieuw meubilair. Het is een beetje alsof u schuld heeft bij de buurman en uw spaarrekening niet wilt gebruiken om hem terug te betalen. ‘Dat geld heb ik bestemd voor drie weken Benidorm. Sorry.’
Met die lunches ging het in eerste instantie dezelfde kant op. Het college weigerde in te grijpen. Want ja, de gemeente was dan wel eigenaar van BV ’t Spectrum, maar de leiding over dat bedrijf lag bij een zelfstandig opererend bestuur.
Samengevat: de gemeente – u en wij dus – waren er voor het aanvullen van tekorten en had verder nul komma niks aan zeggenschap. Ook toen het bestuur financiële verplichtingen aanging die aantoonbaar onverantwoord waren.
Rots in branding
Uiteindelijk won Hart het dispuut over de lunches. Dat niet alleen. Het college pakte met een spraakmakend onderzoek stevig door, zwaaide het bestuur uit, zette een streep door de BV en maakte ’t Spectrum een onderdeel van het gemeentelijk vastgoed. Precies zoals het hoort.
De problemen zijn daarmee nog niet helemaal voorbij. Want sinds het vertrek van rots in de branding Hans Fassbender, lange tijd de succesvolle bedrijfsleider, is ’t Spectrum een duiventil voor wat betreft managers.
Hart heeft er voorlopig vertrouwen in dat het ook hiermee uiteindelijk goedkomt.
