woensdag
24 apr
Om zeven uur vanochtend ontving Hart een appje van een Meierijstadse winkelier. Of wij misschien wisten hoe het zit. Het was het begin van een heftige dag.
Het probleem van de lockdown voor de lokale winkeliers: er zijn winkels die alles mogen verkopen wat ze in huis hebben, zoals supermarkten, slagers en bakkers. Er zijn winkels die dicht moeten, zoals de behangzaak en de juwelier. En dan zijn er nog winkels die wel open mogen en tegelijkertijd niet alles mogen verkopen.
Politie gaat eropaf
Die laatste categorie was vandaag de bron van een hoop gedoe. Het werd een chaotische dag, waarmee Schijndel zelfs de website van de NOS haalde. Wat trouwens vooral komt omdat een journalist van de publieke omroep toevallig in dat dorp woont.
Waarschijnlijk had die omroep in Lutjebroek, Appelscha en Krommenie vergelijkbare toestanden kunnen vastleggen. Waarna ook daar de politie poolshoogte was komen nemen.
De toestanden komen neer op ruzies tussen ondernemers en die zijn weer het gevolg van veel onduidelijkheid. Hart is nou niet bepaald een vooruitgeschoven post van rijksoverheid, Kamer van Koophandel of gemeente – dat een van onze raadsleden iets na zevenen de complexe regels aan het uitzoeken was, dat zegt dus wel wat over de ontstane verwarring.
Hulpdienst Hart zoekt het uit
De vraag die op het mobieltje van Hart-gemeenteraadslid Mirjam van Esch binnenkwam: wat mag een kantoorboekhandel tevens postagentschap nou wel en niet? Het antwoord, ontdekte dat ze na wat speurwerk: brieven en pakketjes in ontvangst nemen en uitreiken mag. En verder niks.
‘Dus er mag geen tijdschrift, boek of kerstkaart worden verkocht?’ Nee. En nou komt ie: ‘Ook geen postzegel?’ Het antwoord op die vraag was op de site van de rijksoverheid zo snel niet te vinden.
Hart wachtte tot de gemeente ook wakker was, appte en belde en hoorde zo dat de kassa van de kantoorboekhandel dicht moet blijven. Hart: ‘Dus iemand mag er een pakketje afgeven, maar voor het frankeren moet de klant naar de supermarkt?’ Het antwoord: ‘Ja, de postzegels moeten worden gekocht bij de supermarkt’. Of de gemeente dat heel zeker wist? Nou nee, dat ook weer niet.
We nemen het de gemeente niet kwalijk. Die vertellen ook maar wat het kabinet heeft bedacht en waren niet veel eerder op de hoogte van de lockdown dan u en wij. We snappen zelfs dat het kabinet niet op het niveau van een Schijndelse, Veghelse, Rooise of Erpse winkelstraat weet wat de gevolgen zijn. En dat dit uiteindelijk leidt tot een hoop discussies en ergernissen.
Kruidvat gaat gewoon door
We blijven nog even in Schijndel. De journalist bekeek wat de lokale HEMA allemaal verkocht, schreef een stukje voor Omroep Brabant, de NOS pikte dat nieuws op en de politie kwam poolshoogte nemen. Een agent kwam vertellen dat de HEMA alleen nog drogisterij-artikelen, etenswaren en babyspullen mag verkopen. Een steenworp verderop zit Kruidvat en daar blijven ze doodleuk alles verkopen. Ook niet-essentiële producten, vraagt u? Ja, ook die. ‘Dat mogen wij’, aldus de niet zo heel erg collegiale bedrijfsleider.
De eigenaresse van een lingeriezaak was er terecht pissig over. Haar zaak is dicht, maar het Kruidvat doet ook wel eens wat in slips en onderbroeken.
Drie aanbevelingen
Hart komt op basis van het voorgaande tot de volgende aanbevelingen:
1. De gemeente moet rap werk maken van het informeren van lokale ondernemers. Dat kan via sociale media en stukjes in de huis aan huisbladen, maar als het aan Hart ligt trekken de accountmanagers (zo heten de ambtenaren die ondernemers bijstaan) met citymanagers en boa’s de winkelstraten in.
2. Inwoners doen hun burgerplicht, laten het Kruidvat links liggen voor alles dat niet essentieel is en bellen de dame van die lingeriezaak of ze dat kekke setje per post willen opsturen. Met postzegels van de lokale super.
3. De journalist van Omroep Brabant verhuist naar een ander dorp in de provincie. Voorkomt een hoop gedoe. (Grapje, Noël, grapje)
