donderdag
25 apr
De beheersstichting van De Beckart in Nijnsel en de uitbater van de horecazaak zijn verwikkeld geraakt in een Kafkaëske situatie.
Kafkaësk, zo wordt een situatie genoemd waarin mensen door complexe overheidsbureaucratie vermorzeld worden. Dat overkomt horecaondernemer Jego Yegoianen en het bestuur van het ontmoetingscentrum.
Dorpshuis en zalencentrum
Zalencentrum De Beckart is een bijzondere zaak. Enerzijds is het een dorpshuis en daarmee een maatschappelijke organisatie. Anderzijds is het een commerciële horecagelegenheid waar mensen voor corona uitbrak ook voor feesten en partijen terecht konden.
Er zijn om die reden twee websites. Eentje van ontmoetingscentrum De Beckart en eentje van het zalencentrum. Op de ene site is te lezen dat twaalf verenigingen en groepen er hun vaste stek hebben, op de andere site wordt gemeld dat pasta carbonara € 10,99 kost. Met spek, ei, ui, knoflook en roomsaus. Thuisbezorgd, want corona.
Die combinatie van maatschappelijk en commercieel kan formeel niet. Toen het Schijndelse cultureel centrum ’t Spectrum ooit lokale horeca beconcurreerde met luxe lunches, greep Hart met succes in. De lunchkaart ging bij het oud papier.
Horecavergunning
Maar hier zit het anders. Toen Hart aan het bellen sloeg, viel al snel een foto van de volledige horecavergunning in de mailbox van fractievoorzitter Laurens van Voorst. Laurens las ook het bestemmingsplan en inderdaad: volgens dat plan is commerciële horeca er niet toegestaan.
Dankzij Omroep Meierij en het Eindhovens Dagblad weten we dat de gemeente op het standpunt staat dat feesten en partijen niet mogen. Dat kan wel wezen, maar daar kan meneer Yeogian niks aan doen. Die doet wat volgens de door de gemeente (!) afgegeven vergunning mag.
Wat uitzoekwerk van Hart leert dat een bestemmingsplan een hogere status heeft dan een vergunning. En dus zou je kunnen zeggen dat de uitbater aan het kortste eind trekt. Maar mag je van die ondernemer verwachten dat hij accepteert dat een afgegeven vergunning niet deugt?
Door het stof
De gemeente moet door het stof, denkt Hart. En de gemeente moet alles op alles zetten om ernstige problemen te voorkomen.
Want het Zalencentrum moet dicht en de ondernemer zal de inkomstenderving plus de gedane investeringen in de zaak declareren bij Stichting Algemeen Belang Nijnsel, de verpachter van de zaak.
En zo sleept de uitbater vervolgens deze door vrijwilligers gerunde stichting mee in het ravijn. Hart hoorde dat er daar sowieso al niet enorm veel vet op de botten zit en dat zodoende ook het einde van die organisatie dreigt. Waarmee zo ongeveer het hele Nijnselse verenigingsleven hun onderkomen kwijt is.
Rechter
Om die ellende te voorkomen zijn er volgens Hart twee mogelijkheden: het College komt met een oplossing die niemand in Nijnsel pijn doet of het College kan binnenkort de rechter uitleggen waarom de ene hand van de gemeente niet weet wat de ander doet. ‘Sorry hoor, horeca ligt bij een andere afdeling, pardon werkatelier, als bestemmingsplannen.’
(Wat Kafka betreft: voor beginners adviseren we De Gedaanteverwisseling. Lekker dun. Daarna meteen door naar Het Proces – dan ontdekt u waar het begrip Kafkaësk vandaan komt.)
