donderdag
25 apr
Met de nieuwste tegenslag (geen locaties voor windturbines) is het failliet van het Meierijstadse beleid voor duurzame energie compleet. We moeten van voren af aan beginnen, concludeert Hart
Hart is er trouwens niet rouwig om dat de zoeklocaties voor de windmolens vervallen omdat de turbines het radarverkeer storen. Zelf had de fractie een andere reden om er vanaf te zien: het waait te weinig in onze regio.
Radarverkeer
Hart zou dus blij moeten zijn, maar is het niet. Toen de eerste plannen voor de windmolens werden gemaakt, was al bekend dat grote delen van Meierijstad taboe zijn vanwege de aanvliegroutes van vliegvelden Volkel en Eindhoven. Waarmee de verwachting werd gecreëerd dat buiten die gebieden het vliegverkeer niet wordt gehinderd.
Wel dus.
Het Brabants Dagblad liet een woordvoerder van de gemeente vertellen dat deze tegenslag niet eerder bekend kón zijn. De feiten borrelden pas op tijdens een onderzoek dat de gemeente liet doen in het kader van de verplichte rapportage naar de effecten op het milieu.
Dat de vier turbines langs de A50 bij Veghel er wel komen, is volgens de krant te danken aan wikken, wegen, passen en meten. Turbine één enkele tientallen meters lager, turbine twee een stukje verderop – al schuivend met panelen mocht het allemaal net.
Enexis
En dan is er nog het gedoe rond zonnepanelen. Nog los van de vraag of de opbrengst (duurzame energie) opweegt tegen de lasten (vernietiging van het landschap) is er sinds kort een feitelijk bezwaar: Enexis kan de opgewekte stroom niet kwijt.
De energietransitie dreigt in het honderd te lopen. Want ondertussen blijven college en raad IJzeren Heinig vasthouden aan de klimaatdoelen. Hart vindt het ambitieus en onrealistisch.
Stil
Feit is dat zelfs een klein deel van de benodigde windturbines en zonnevelden er voorlopig niet komen. Feit is ook dat Meierijstad op het gebied van energiebesparing achter ligt op de rest van de regio. En feit is dat het college geen haast maakt met het gasloos maken van huizen zo lang er geen duidelijkheid is over financiering daarvan door het Rijk.
De boel ligt stil.
En dan hebben we het nog niet gehad over het gebrek aan draagvlak in de samenleving. Waarbij Hart, toegegeven, ook tot de tegenstanders hoort van het lokale plan ‘Zon en wind’. De tegenstem had in 2019 van doen met het gebrek aan bemoeienis bij dit onderwerp door inwoners. Later kwamen er andere argumenten bij, waaronder het al genoemde gebrek aan wind.
Opnieuw
Resteert de vraag: hoe nu verder? Wat Hart betreft beschikt de gemeenteraad over voldoende informatie over wat er is gebeurd, wat er vooral niet is gebeurd, wat er moet gebeuren en wat niet kan gebeuren.
Tijd om helemaal opnieuw te beginnen. Om nieuwe haalbare doelen te stellen en die doelen af te stemmen op de mogelijkheden die er nog wel zijn, zoals ‘zon op dak’ en vergaande energiebesparing.
Hart gaat het college bevragen en nadenken over mogelijkheden om de volksvertegenwoordiging de leiding te laten nemen. Dat is hard nodig.
