donderdag
25 apr
De sportverenigingen in Meierijstad verdienen lof voor al het werk dat ze verzetten om tot één gemeentelijk beleid te komen. Het wordt tijd dat de gemeente er een voorbeeld aan neemt en de mouwen opstroopt. Dat beeld blijft hangen na de avond over sporttarieven en sportsubsidies, gisteravond in Eerde.
Meer symbolisch had het niet gekund: een door sportverenigingen zelf uitgevoerd onderzoek werd tijdens de drukbezochte avond in dorpshuis De Brink gepresenteerd door een ambtenaar van de gemeente. Die zich ook nog eens excuseerde voor het feit dat de gemeente de resultaten van het onderzoek zo lang onder de pet had gehouden.
Heikel
De gemeente worstelt met de harmonisatie van subsidies aan verenigingen in het algemeen en die aan de sportclubs in het bijzonder. Hetzelfde geldt voor de tarieven die Meierijstad in rekening moet brengen voor de sportaccommodaties. ‘Hart voor Schijndel’ betoogde in januari in de gemeenteraad al dat dit thema het meest heikele onderwerp van de nieuwe gemeente wordt. We zeiden zelfs begrip te hebben voor het feit dat het even duurt voor best complexe knopen kunnen worden doorgehakt. Maar we hadden niet kunnen vermoeden dat ons College zo enorm om de hete brei heen zou draaien.
Het proces op weg naar een sportnota en de verordening over subsidies en tarieven werd gisteren gepresenteerd en dat is vooral een aaneenschakeling van gesprekken, overleggen, terugkoppelingen en meer van dat soort tijdrovende zaken. ‘Kan het allemaal niet wat sneller?’, vroeg iemand vanuit de zaal. Wij knikten instemmend. Want ja, het kan sneller. En die gisteren aangekondigde nulmeting, die had er natuurlijk al lang kunnen zijn.
Blij
De sportverenigingen weten wat ze willen en hebben dat vastgelegd in een rapport, dat gisteren dus werd gepresenteerd door iemand van de gemeente. Ze hechten aan goede accommodaties en ze willen een gemeente die financieel ondersteunt, die sport stimuleert en die er voor de jeugd is. Wat mooi is: de verenigingen vinden dat ze een taak hebben voor de eigen buurt, wijk en dorp. Daarbij gaat het om verantwoordelijkheden op het gebied van welzijn, gezondheid en burgerparticipatie.
Daar worden we blij van.
Ondertussen hebben we trouwens best begrip voor de moeizame klus die de gemeente, met sportwethouder Coby van der Pas (CDA) voorop, moet klaren. De verschillen tussen de voormalige fusiegemeenten zijn enorm. Schijndel kende een uitgekiend systeem waarmee de subsidies en tarieven werden bepaald. Daarbij werd niet alleen gekeken naar de kosten van velden en naar accommodaties, maar ook naar het aantal leden en de intensiteit waarmee accommodaties worden gebruikt. Het systeem is door veel gemeenten overgenomen en geldt ook binnen de sportkoepel NOC*NSF als een voorbeeld voor de rest van het land.
Zootje
In Veghel lijken de uitgaven voor sport het hoogst. Van de twaalf miljoen die in Meierijstad wordt uitgegeven aan sportsubsidies, gaat twee-derde naar clubs in die voormalige gemeente. Een nadere beschouwing leert dat schijn bedriegt en dat het hier gaat om een boekhoudkundige manier van vastleggen.
En dan is er nog Sint-Oedenrode. Wij kunnen er met onze pet niet bij hoe wethouders en gemeenteraadsleden er daar de afgelopen tientallen jaren zo’n zootje van konden maken. In Rooi draaien sportverenigingen op voor zowat alle kosten die er maar gemaakt moeten worden en zijn de subsidies mager. Ronduit onthutsend is dat de gemeente ondanks die zuinigheid de begroting de laatste jaren niet rond kreeg. In die voormalige gemeente zullen de verenigingen blij zijn: wat er ook gebeurt, ze gaan er zeker op vooruit.
Investeringen
Maar dat gaat dan wel ten kosten van andere verenigingen, voormalige gemeenten of beleidsterreinen. Het gemeentelijk budget is nu eenmaal niet van elastiek. Daar komt nog eens bij dat er nogal wat investeringen moeten worden gedaan. Twee zwembaden, in Rooi en Veghel, zijn toe aan een stevige renovatie. En dan zijn er nog de accommodaties van voetbalclubs in Erp en Rooi – die zijn ietwat onhandig dicht bij rivieren gelegd en dat leidt tot problemen.
‘We gaan schoon door de deur’, beloofde een toenmalige Schijndelse wethouder voor de fusie. Het lijkt erop dat alleen Schijndel zich aan die belofte hield.
