U hebt geen afstand tot de arbeidsmarkt

woensdag 1 november 2017Leestijd: 3 minuten
Lees ook
10 april 2024

Twee ondernemingen die zich met dieren bezighouden. De ene doet het volgens de regels en de ander verdient geld.  …

28 maart 2024

Niet het college bepaalt het beleid rond de opvang van Oekraïense en andere vluchtelingen die Meierijstad opvangt, maar de gemeenteraad….

23 maart 2024

De groeiende kloof tussen arm en rijk is te danken aan politiek en professionals. Verslag van een beklemmende voordracht. Tim…

20 maart 2024

Het zorginfarct komt eraan. Hoe oud bent u in 2040 en wie zorgt er dan voor u? Een pleidooi van…

16 maart 2024

Is er nog wel ruimte voor mindervaliden die met hun auto op de Markt in Sint-Oedenrode willen parkeren?  Het was…

Wij van ‘Hart voor Schijndel’ krijgen pukkels van dat vreselijke begrip: ‘afstand tot de arbeidsmarkt’. Dat wordt in overheidskringen gezegd over mensen die maar niet aan het werk kunnen komen. Dankzij Erik Dannenberg hebben we er nu iets op gevonden: de arbeidsmarkt heeft een afstand tot u.

Op 9 november is er in Den Bosch een symposium over beschermd wonen. Geen idee of het ons lukt daar bij te zijn, want de uitnodiging kwam irritant laat. We lazen dat de bijeenkomst begint met een video van een presentatie die de Zwolse oud-wethouder Erik Dannenberg ooit gaf over het onderwerp. We keken het filmpje via YouTube en zijn fan van Erik.

Kwetsbaar

Zowel de presentatie als dit stukje gaan over meer dan beschermd wonen. Ze gaan over mensen die kwetsbaar zijn en zonder hulp van de samenleving niet uit de sores komen. Het is een thema dat ons van Hart erg bezighoudt. Sterker nog: Schijndel, burgerbetrokkenheid en hulp aan kwetsbare inwoners zijn de drie pijlers van onze partij.

Wat zo fijn is aan het betoog van Erik (Mogen we Erik zeggen, meneer Dannenberg?) is zijn positivisme. Het is bon ton om te mopperen over hoe beroerd het hier in Nederland allemaal is georganiseerd, maar Erik vertelt dat dit land meer dan welk land in de wereld ook mensen steunt die het moeilijk hebben en dat al meer dan vijftig jaar lang. Waar de meeste landen kwetsbare mensen maar wat lieten aan tobben, richtten wij hier de ene naar de andere organisatie op. Er kwamen sociale werkvoorzieningen, bejaardentehuizen, scholen voor speciaal onderwijs, verzekeringsmaatschappijen en gehandicapteninstellingen.

Recht op hulp

En inderdaad, met al die inspanningen hebben we tal van mensen ‘waar wat mee is’ buiten de samenleving geplaatst. Daar staat tegenover dat we die mensen niet afhankelijk lieten zijn van liefdadigheid. Onze verzorgingsstaat zorgde ervoor dat het recht op hulp en steun geregeld is. Al leidde het wel tot uitwassen. De toestroom bij allerlei organisaties werd zo groot, dat allerlei indicatiecommissies tot taak kregen vooral op de rem te trappen. En dát leidde er weer toe dat hulpvragers hun problemen moesten aandikken. Zoals een moeder van een autistische jongen tegen Erik zei: ‘Ik heb een formulier ingevuld over zijn situatie en ik hoop dat hij dat A4-tje nooit te lezen krijgt. Ik schreef alleen over wat hij niet kan en niet over wat prima gaat. Want dan krijg ik geen hulp.’

Mede door dit soort excessen groeit het besef dat het anders moet. Maar gemakkelijk gaat dat niet. Door al die bejaardenhuizen en instellingen in bosrijke omgevingen, zijn we niet meer gewend om min of meer kwetsbare mensen als buren te hebben. In toenemende mate komen we ze groepsgewijs tegenwoordig tegen in onze buurten. We vinden het allemaal best, maar o wee als één van hen lastig doet. Dan vinden we dat de hele groep lastig is en bellen we de welzijnsinstelling, politie of wethouder. ‘Grijp in.’

Hokjes

Erik vertelt in het filmpje verder hoe in Nederland, ondanks goede wil, de hulp nog steeds over hokjes is verdeeld. Hij vertelt over een jongeman met een laag IQ en een alcoholprobleem. Te dom voor de verslavingskliniek, te verslaafd voor de organisatie voor mensen met verstandelijke belemmeringen.

En zoals dat altijd gaat met dit soort presentaties en filmpjes eindigt het met de oproep dat we het anders moeten aanpakken. Anders moeten kijken, anders moeten denken en anders moeten doen. Geen groepen buiten de samenleving zetten, ook geen mensen groepsgewijs binnen de samenleving trekken, maar de leden van die groepen ieder voor zich welkom heten in onze straat, buurt, wijk en dorp.

Afstand

En verder moeten vooral de sterke krachten in de samenleving hun verantwoordelijkheid nemen. Uit het hart van Hart gegrepen. Vooral dat voorbeeld van Erik over werkgevers bevalt ons. ‘Mensen die om bepaalde redenen niet aan het werk komen, hebben helemaal geen grote afstand tot de arbeidsmarkt. Welnee. Het is andersom: de arbeidsmarkt heeft een grote afstand tot die mensen. Die arbeidsmarkt moet dus in beweging komen.’

Als u, anders dan wij, wel tijd heeft: 9 november, Bij Katrien, Triniteitstraat 19, Den Bosch. Van 14.45 tot 17.00uur. Aanmelden: a.meijer@s-hertogenbosch.nl. Misschien hoort u dat u niet tot de doelgroep van de bijeenkomst hoort. Mocht dat zo zijn, dan hebben de organisatoren een grote afstand tot u.  

 

 

Lees ook
10 april 2024

Twee ondernemingen die zich met dieren bezighouden. De ene doet het volgens de regels en de ander verdient geld.  …

28 maart 2024

Niet het college bepaalt het beleid rond de opvang van Oekraïense en andere vluchtelingen die Meierijstad opvangt, maar de gemeenteraad….

23 maart 2024

De groeiende kloof tussen arm en rijk is te danken aan politiek en professionals. Verslag van een beklemmende voordracht. Tim…

20 maart 2024

Het zorginfarct komt eraan. Hoe oud bent u in 2040 en wie zorgt er dan voor u? Een pleidooi van…

16 maart 2024

Is er nog wel ruimte voor mindervaliden die met hun auto op de Markt in Sint-Oedenrode willen parkeren?  Het was…