maandag
20 mrt
De relatief complexe organisatie van de intergemeentelijke sociale dienst Optimisd, waar Schijndel bij aangesloten is, is er verantwoordelijk voor dat zo’n zes of zeven mensen onnodig thuis duimen zitten te draaien. Die conclusie mag getrokken worden uit antwoorden van WSD-directielid Theo Keijzers op een vraag van ‘Hart voor Schijndel’-raadslid Laurens van Voorst.
Gemeenten moeten hun best doen om mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt aan werk te helpen. En als dat niet lukt, aan een zinvolle dagbesteding. In onze gemeente is de sociale werkvoorziening WSD één van de beoogde werkgevers voor die mensen. Dat lukt in Sint-Oedenrode redelijk en in Schijndel beroerd. Keijzers, directeur innovatie & projecten van WSD, vertelde afgelopen donderdag tijdens een bijeenkomst in de raadzaal van Schijndel dat in ‘Rooi’ inmiddels zes mensen bij de sociale werkvoorziening een baan vonden. In Schijndel slechts één.
Korte lijntjes
Of er een oorzaak voor dat verschil is, vroeg Laurens. Nou en of dat er is. Keijzers: ‘Sint-Oedenrode heeft een eigen sociale dienst en daarmee zijn de lijntjes kort. Bij Optimisd gaat het allemaal wat lastiger.’ De directeur bevestigde verder dat een innige relatie van sociale werkvoorziening met sociale dienst zinvol is.
Dat vindt ‘Hart voor Schijndel’ ook. De partij kijkt jaloers naar ’s-Hertogenbosch, waar sociale dienst en werkvoorziening één organisatie zijn. Maar dat vindt Keijzers dan weer geen goed voorbeeld, ‘want wij van WSD werken voor elf gemeenten’.
Werkplekken
Nog wel ja. Want ‘Hart voor Schijndel’ wil de start van de nieuwe gemeente aangrijpen om zo veel mogelijk diensten in eigen huis te halen. Dat is effectiever en democratischer dan ze samen met andere gemeenten delen. Optimisd wordt gelukkig al een gemeentelijke sociale dienst, nu de sociale werkvoorziening nog. Kunnen we meteen extra werk maken van het realiseren van meer beschutte werkplekken voor mensen die het verst van de arbeidsmarkt staan. Want die komen er helemaal bekaaid vanaf. De reden: werkgevers, zoals de WSD, vrezen dat ze aan deze mensen straks een billijk cao-loon moeten betalen en dat kan niet worden terugverdiend. Bij de beschutte werkplekken gaat het namelijk om mensen die met hun werk maximaal 20 procent van zo’n salaris terugverdienen.
En zo bijt een goed bedoeld beleid (‘Iedereen fatsoenlijk loon’) zichzelf in de staart. Het is me wat.
